کاش..
| ||||||||||||||||
|
لینک دوستان
|
*** زیر لب زمزمه شادی مردم برخاست ـ هر کجا مرد توانائی بر خاک نشست. پرچم فتح بر افرازد در خاطر خلق ـ هر زمان بر رخ تو هاله زند گرد شکست. به که باید دل بست؟ به که شاید دل بست؟ *** خنده ها میشکفد بر لبها ـ تا که اشکی شکفد بر سر مژگان کسی. همه بر درد کسان مینگرند ـ لیک دستی نبرند از پی درمان کسی. *** از وفا نام مبر، آنکه وفاخوست، کجاست؟ ریشه عشق، فسرد؛ واژه دوست، گریخت؛ سخن از دوست مگو، عشق کجا، دوست کجاست؟ *** دست گرمی که ز مهر ـ بفشارد دستت ـ در همه شهر مجوی! گل اگر در دل باغ ـ بر تو لبخند زند ـ بنگرش، لیک مبوی! لب گرمی که ز عشق ـ ننشیند به لبت ـ به همه عمر، مخواه! سخنی کز سر راز ـ زده در جانت چنگ ـ به لبت نیز، مگو. *** چاه هم با من و تو بیگانه است نی صد بند برون آید از آن، راز تو را فاش کند درد دل گر به سر چاه کنی خنده ها بر غم تو دختر مهتاب زند گر شبی از سر غم آه کنی. *** درد اگر سینه شکافد، نفسی بانگ مزن درد خود را به دل چاه مگو استخوان تو اگر آب کند آتش غم ـ آب شو، « آه » مگو . *** دیده بر دوز بدین بام بلند مهر و مه را بنگر سکه زرد و سپیدی که به سقف فلک است سکه نیرنگ است سکه ای بهر فریب من و توست سکه صد رنگ است. *** ما همه کودک خردیم و همین زال فلک با چنین سکه زرد ـ و همین سکه سیمین سپید ـ می فریبد ما را هر زمان دیده ام این گنبد خضرای بلند ـ گفته ام با دل خویش: مزرع سبز فلک دیدم و بس نیرنگش نتوانم که گریزم نفسی از چنگش آسمان با من و ما بیگانه زن و فرزند و در و بام و هوا بیگانه « خویش » در راه نفاق ـ « دوست » در کار فریب ـ « آشنا » بیگانه. *** شاخه عشق، شکست؛ آهوی مهر، گریخت؛ تار پیوند، گسست؛ به که باید دل بست؟ به که شاید دل بست؟ نظرات شما عزیزان: |
درباره وبلاگ  سلام به وبلاگ من خوش اومدین اگه قابل دونستین و از مطالب خوشتون اومد نظر بزارین به محض اینکه بخونم بهتون سر میزنم و راستی لطفا نظرخصوصی ندین ممنون میشم!!
امکانات وب
صفحه در حال بارگذاري است! لطفا کمي صبر کنيد... | ||||||||||||||
| [ طراح قالب : پیچک ] [ Weblog Themes By : Pichak.net ] | ||||||||||||||||
تبادل لینک هوشمند 
